Recenzja

Hex vs Szpon

Maciej Gierszewski recenzuje All Star Western #02: Wojna Lordów i Sów

Ponieważ w wypadku „Wojny Lordów i Sów” mamy do czynienia z drugim albumem „All Star Western”, to tak dla przypomnienia przytoczę kilka najważniejszych faktów i wydarzeń z poprzedniego tomu. Akcja komiksu dzieje się w Gotham City w latach 80. XIX wieku, głównymi bohaterami są: oszpecony rewolwerowiec Jonah Hex i jego pomocnik lekarz psychiatra Amadeusz Arkham. Panowie prowadzili śledztwo, które dotyczyło dzieci nieludzko traktowanych i zmuszanych do ciężkiej pracy w kopalni na obrzeżach Gotham. Niestety główny złoczyńca – Thurston Moody – się wymknął i zbiegł do Nowego Orleanu.

Fabuła przedstawiona w „Wojnie…” zostaje podjęta dokładnie w miejscu, w którym została urwana w „Spluwach w Gotham”. A dzieje się tak za sprawą przedstawionego materiału, który pierwotnie był publikowany w sześciu kolejnych zeszytach cyklu – od siódmego do dwunastego – między majem a październikiem 2012 roku. Hex i Arkham ruszają w pogoń za zbiegiem, docierają na miejsce, gdzie łowca spotyka dwoje dawno niewidzianych przyjaciół – Hannibala Hawkesa i Katherine Manser, którzy w nocy przebierają się w trykoty i walczą z bezprawiem jako Nighthawk i Cinnamon. W Nowym Orleanie wplątują się w intrygę i pomagają w śledztwie prowadzonym na miejscu, jednak ani na chwilę nie zapominając o prawdziwym powodzie obecności w mieście. Ich drogi krzyżują się niespodziewanie ze Szponem i Trybunałem Sów.

Nie zawiodą się ci, którzy sięgną po „Wojnę…” w poszukają dodatkowych informacji na temat Trybunału Sów. Wątek ten jest ciekawie zbudowany, dużo lepiej niż w „Szponie”. Szkoda tylko, że rysownik Justin Norman (używający pseudonimu Moritat) nie stanął na wysokości zadania. Stylizacja na produkcje „złotej ery” nie bardzo się udała. Są oczywiście plansze narysowane ze swadą, które miło się ogląda, jednakże szczególnie końcówka wypada blado. Uciekają gdzieś proporcje postaci, a ich dynamika pozostawia wiele do życzenia – ruchy stają się kanciaste i sztywne (zaprogramowane).

Scenarzyści Jimmy Palmiotti i Justin Gray spisali się lepiej niż to miało miejsce w poprzednim albumie. Otrzymaliśmy spójną historię, akcja toczy się wartko i mimo schematycznych rozwiązań lektura sprawia sporo frajdy. Dużo uwagi poświęcono także nowym bohaterom, akcentując silne kobiece postaci, niesztampowym rozwiązaniem jest przekazanie prowadzenia narracji pannie Black, dawnej przyjaciółce Hexa. Nie wiem, jak będzie w dalszych tomach, ale omawiany to stosunkowo dobra rozrywkowa pulpa z elementami spaghetti westernu i mitologii Gacka.

Opublikowano: 2015-06-30